Ik kan niet slapen, nog steeds niet. Langzaam verandert mijn nacht weer in mijn dag. Je kent me. Zodra ik van slag ben leef ik 's nachts. En dat is nu niet anders.
Ik lag er mooi op tijd in, maar ben er na drie uren plafond staren maar uitgegaan. En besloot jou en brief te schrijven. Want ik kan je raad op dit moment zo goed even gebruiken!
Lieve mam, wat moet ik toch doen met je spullen? De spulletjes die jij met zoveel zorg bij elkaar gescharreld hebt. Ik moet er niet aan denken om ze bij mij neer te zetten, want je weet dat het niet mijn smaak is. Eerst dacht ik "we huren een kraam" maar wat als het niet te verkopen is. Ik weet dat dit gedachte komt omdat ik het zelf niet mooi vind maar toch. "We zetten alles op zolder" was de volgende gedachte. Die tip kregen we van Jena. Want dan kunnen we het later altijd nog uitzoeken en desnoods verkopen. Die hebben me zo op het hart gedrukt om voorzichtig met de familie om te gaan. Want ja, het zijn geldwolven!! Ja, dat waren haar woorden. Ik heb dus nu jou en ook haar op het schouder.
De derde gedachte was dat we het gewoon naar de kerk brengen. Daar waar jij nog een koffie-afspraak hebt staan. R. is het manneke tegengekomen wat met jou die afspraak gemaakt heeft. En ook dit manneke is zich rot geschrokken! Maar ja, wie niet! Ik zie mezelf steeds staan achter het raam, terwijl ik je hand op de bank zag liggen. O, mam! Gek mens! Ik had je zo graag hier nog je rust gegund. Maar ik snap het ook zo! Voor papa wordt op dit moment gezorgd, ik heb het fijn met lief. En ik hoorde van schoonmoeder dat jij er heel erg tegenop zag om alles alleen aan te moeten pakken. En dat snap ik zo! Want jij bent op je best als je kan zorgen, als er drukte om je heen is. De laatste jaren werd je zo opgeslokt door de zorg van pa dat je er niet aan moest denken. En je deed het zo goed, je was al zo bezig om een leuke kennissenkring op te bouwen. Neem die koffie-afspraak! Daar had je me helemaal niet voor nodig! Ik ben zo trots op je!
En daarom kan ik je spulletjes zo moeilijk weg doen. En dan denk ik aan jou, aan de verhuizing van een half jaar geleden. Jij hebt veel naar de kringloopwinkels her en der gebracht. En ik denk dat ik die lijn maar door zet. Handelaars zijn we toch niet. En stel dat ik een kraampje huur en het verkoopt niet. Dan moet ik er straks weer mee zeulen! Ik stelde me net de vraag of ik rust wil of geld. Ik wil rust. Rust om jou straks dat plekje in mijn hart te geven wat je verdient. En natuurlijk doe ik niet alles weg. Je orkestkikkers staan hier in de kast! En ook de laatste kikker die je van papa hebt gekregen. Maar lieve mam, die zilveren prullen wil ik echt niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten