donderdag 7 januari 2016

Pa

Ik sta in de deuropening en kijk rond in de huiskamer. Papa zit aan de tafel, zijn ogen zien mij. Zijn gezicht klaart op en langzaam komt zijn hand omhoog. Hij steekt de duim op. Ja, er is herkenning. Ik loop naar hem toe. Omdat ie zijnbril niet op heeft is ie nog ouder en breekbaarder. Mijn hart bloedt als ik em zo zien. Ik ga naast hem zitten, hij kan bijna niet praten. Het is geen prettig gezicht om iemand die je dierbaar is zo te zien.
De verpleegster roept me bij zich. Ze vertelt me dat pa een resistente infectie of was het een bacterie heeft. Een hardnekkige! Voor mij en R. niet erg maar zij moeten hem met schorten en handschoenen helpen. Die arme man krijgt het nog erg te verduren!
Ik ga weer naast hem zitten en hoor Liesbeth List een stukje van de Pastorale zingen. "Ik heb je lief! Zo lief!"
Mijn stoere vader verandert in een kasplant! Het gaat me te snel! Veel te snel!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten