De telefoon gaat, verpleegster Antje belt. Papa is gevallen. Ja, dat deed ie de laatste tijd wel vaker, hij staat erg wankel op zijn benen. De laatste keer dat mams met hem onder de douche stond was ze erg geschrokken. Zijn benen schijnen er niet uit te zien. Ik denk omdat we nu meer dan een maand verder zijn dat het nog erger is. Maar goed, nu is ie gevallen en aan de stand van het been te zien heeft ie zijn heup gebroken. Shit, dat kan er ook nog wel bij!! Met Antje heb ik het over het plan van aanpak. In het gesprek met de dokter wat mams en ik voor ongeveer twee maanden terug hebben gehad, is naar voren gekomen dat pa erg breekbaar is. Bloeddruk is erg laag, hartconditie is erg slecht en ook zijn verwardheid is toegenomen. Toen we met de dokter spraken hebben we gezegd dat het geen lijden moet worden voor pa. Dus als ie het benauwd heeft en dus vocht achter de longen heeft, wordt dat bestreden maar er wordt niet gekeken waar het vandaan komt. Dat is ook zo iets, wanneer papa te veel vocht krijgt, gaat het achter zijn longen zitten. Wanneer ie pillen daarvoor krijgt, raakt ie weer uitgedroogd. Het is momenteel moeilijk een balans te vinden bij hem.
Maar nu heeft hij dus zijn heup gebroken. Een operatie is niet mogelijk. Niet in zijn conditie.
Ik kon het vandaag nog niet aan om hem te zien. Tineke vertelde me maandag dat ie ondergewicht heeft dus bij de gedachte om het breekbare mannetje te zien liggen in het grote witte bed, doet me al genoeg. Ik heb vanavond wel gebeld om te vragen hoe het met hem is. Tineke nam de telefoon op. Elke keer als er wat is met pa, is Tineke in de buurt. Dat vind ik fijn! Tineke meldt me dat het redelijk met papa gaat. Hij wordt wat onrustig maar ze zullen hem straks wat morfine geven tegen de pijn. Tineke vindt het niet onverstandig dat ik vandaag voor mezelf heb gekozen. Dat ik morgen wel even langs kom. Ze moest eens weten dat ik vandaag eigenlijk gewoon lamgeslagen ben geweest. Dat ik voel dat ik leeg ben.
Het huis van mams moet ook nog steeds leeg. We hebben maar even wat hulptroepen gevraagd, mijn neef en nicht komen me volgende week helpen. Het gaat vooral om dingen naar het grof vuil te brengen. We hebben geen auto met trekhaak. Vanavond hebben we de zolder en de voorste kamer wat opgeruimd om daar spullen van mams neer te kunnen zetten. Spullen die ik niet zomaar weg kan geven. De prullaria waar ik het vannacht overhad gaat wel gewoon naar de kringloop, die keuze heb ik gemaakt. Ik ben erg toe aan rust!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten