Knoop in mijn buik

Herken je dat? Je wordt wakker met het gevoel dat je wel tien kilo lichter bent geworden in één nacht. Nou ja, dat het dan tenminste eindelijk eens voelbaar is dat je de afgelopen periode hard aan het werk bent geweest. Dat je kwabben eindelijk eens veranderen in spieren door je sporten! Een heerlijk gevoel om mee wakker te worden. En dan kijk je naar je lichaam en je zwemband lijkt nog groter dan ooit te voren!! Shit!! Je trekt je oude versleten spijkerbroek aan, en ook die lijkt strakker te zitten. Wat raar! Want die nieuwe spijkerbroek, die een maatje kleiner is, gaat steeds ruimer zitten. Wat is er aan de hand? Speelt mijn brein een spelletje met me? Heb ik gisteren iets gegeten waardoor ik nu meer opgeblazen ben? Toch, als ik mijn buik voel, voel ik duidelijk een verandering! Hij lijkt echt wel geslonken, hij voelt ook kleiner! Maar misschien ben ik toch wel gegroeid dat dat de verandering is! O, ik word er gek van!
Gisteren heb ik de hele dag met dat gevoel rond gelopen. En het is waar, ik eet af en toe nog wel 'foute' dingen. Soms meer voor het gemak dan dat het echt lekker is. En toch, een lekkere maaltijd kan in tien minuten klaar zijn, dat bewijst mijn vorige blogje wel!
Vandaag ben ik wakker geworden met een knoop in mijn buik. Niet in mijn maag, maar in mijn buik. Dat voelt anders. Net of je bijna moet poepen, maar dat kan ik niet. Er komt maar niets. Deze knoop maakt wel dat ik me groter voel, mijn bevrijdende gevoel van gisteren is weg. Ik heb lichte buikpijn. Is dit omdat ik morgen met een nieuwe klus start? En omdat er gevoelsmatig veel van af hangt? Het wordt tijd dat ik weer wat meer vastigheid heb, want Eega en ik beginnen licht nerveus van onze banksaldi te worden! Komt daar mijn vermoeidheid ook vandaan? Ik heb werkelijk geen idee. Ik weet wel dat ik straks een bakje ijs ga kopen. Om mijn knoop in mijn buik weg te eten, niet mijn zorgen! IJs werkt bij mij laxerend! En vanaf morgen weer aan het koolhydraat-beperkte brood!! Lekker weer aan de slag!!

Recept: Roerbakschotel

Zoals ik op Twitter al eens beloofd heb, kom ik nu met een lekker recept. Ik heb het gekregen van mijn Rots, het is een voedzame gezonde maaltijd die ook nog eens enorm snel te maken is!

200 - 250 gram zalm 

400 gram wokgroenten

250 gram roerbakmie

half flesje woksaus 

Snij de zalm in reepjes en bak dit in 2 eetlepels olie in ongeveer 2 minuten gaar. Voeg de groenten toe en bak dit ook nog eens 2 minuten mee. Voeg dan de roerbakmie volgens de algemene bereidingswijze toe. Voeg een half flesje woksaus toe en roer het geheel nog eens goed door. En klaar is uw maaltijd! 

Wanneer je zalm niet lekker vindt, kan je natuurlijk ook kip, rundvleesreepjes of varkensvlees gebruiken! 

Eet smakelijk!! 

Televisieprogramma's

Wilde ik eerst nooit kijken, nu ben ik al een groot kenner van programma's als Obese, Heavy en I used to be fat. En elke keer vertellen ze weer een verhaal, eigenlijk telkens hetzelfde verhaal. Mensen die zich niet veilig voelen, zoeken hun veiligheid in eten. Zij spreken niet over hun emoties, zij eten het liever weg. Deze mensen bouwen letterlijk en figuurlijk een muur om zichzelf. Voor mij heel herkenbaar, ik heb al jaren een dikke muur om me heen. Veel van deze programma's laten ook een succesverhaal zien, de een is nog meer afgevallen dan de ander. In een uur tijd zie je iemand veranderen in een onzeker musje naar een prachtige sierduif! Succes, succes, succes. En af en toe is daar een verhaal wat minder lukt, iemand die vaker terugvalt in het oude gedrag. Dat soort afleveringen laten mij opgelucht ademhalen. Want bij mij gaat het ook niet altijd even lekker. Deze week ging mijn sporten ook niet helemaal fijn. Natuurlijk heb ik doorgezet, en dat was de enige bevrediging die het sporten mij gaf. Er zat blubber in mijn benen en ik had niet echt het idee dat ik vooruit kwam. Ik weet ook dat zo'n programma relatief is, 100 dagen of een jaar samenvoegen tot een uur is lastig, en de Amerikanen zijn verzot op feel-good!! Ik vind het elke keer weer een prestatie, maar ik ben bezig met mijn eigen prestatie. Die voor mijn gevoel wat realistischer is, want vier uur sporten op een dag is bij mij moeilijk in te plannen!  Eentje met vallen en opstaan, eentje die misschien wat langer duurt dan een jaar, eentje met een lach en een traan! We zijn allemaal gelijk en ondertussen zo verschillend!

Onzekerheid

Het borrelt in mijn hoofd, ik word er gek van. Mijn onzekerheid heeft me bijna te pakken. Ik wil me niet laten kisten, ik wil sterker zijn. En toch zijn er momenten dat het me niet lukt. Vorig jaar heb ik de brui er aangegeven, ik heb mijn baan opgezegd. Ik werd ziek van mijn baan en het kostte me steeds meer energie, tot ik helemaal leeg was. Ik had toen al te kampen met astmatische klachten en dit jaar ben ik er achtergekomen dat mijn insulineresistentie ook een grote invloed heeft. Ik wilde van mijn kantoorbaantje af en ik wilde fotografe worden. Een paar jaar daarvoor had ik een camera gekregen waar ik aardig mee uit de voeten kon. Ik kwam er langzaam maar zeker achter dat je niet zomaar een fotograaf bent. De meeste mensen denken dat een goed toestel wonderen verricht, maar helaas is dat niet zo. Ook zijn er vele fotografen, veel mensen met een goede digitale camera noemen zich al fotograaf wanneer ze maar een beetje scherp kunnen schieten. Ik weet dat als ik mijn brood ermee wil verdienen ik een gat in de markt moet vinden, een stijl die bij me past. En gisteren heb ik die stijl gevonden. Dankzij een fotoshoot met een bevriend stel! Hun foto spatte van mijn beeldscherm. Het gaat bij mij niet om het perfecte plaatje, het gaat bij mijn fotografie om de sfeer die het oproept; een kindje die naar zijn moeder kijkt alsof zij de hele wereld is, of een kleine jongen die met grote aandacht naar zijn snoeppapiertje kijkt. Een goede foto is een foto die emotie bij je oproep, althans bij mij! Door een twitterberichtje las ik over Beloved! Beloved is ook meer de sfeer, de emotie tussen twee mensen die veel van elkaar houden. Het gaat niet om de scherpte maar om de lol, de liefde en de beleving. Blij natuurlijk dat het een naam heeft. Maar niet in mijn hoofd. Nee, in mijn hoofd is het niet mogelijk dat ik deze 'techniek' beheers, immers de fotografen met hun jarenlange ervaring hebben ook nog een workshop nodig. En ik denk het zo even te kunnen doen, jaja. Toch liegen mijn foto's er niet om, hier ligt mijn sterke kracht. Ik heb dus last van veel apen en beren, eigen belemmeringen! Ik zit liever op de bank na te denken waarom ik iets niet kan, dan dat ik ga oefenen met mensen om deze vorm van fotograferen nog beter onder de knie te krijgen en dus misschien wel de eerste in deze omgeving kan zijn! Maar ik mag het dan vast niet Beloved noemen, want daar heb ik nooit een workshop in gehad. Die laatste zin geeft echt aan dat ik me nog een broekje voel.. Hallo, Mudbabe, tijd om volwassen te worden en je kansen te grijpen!!!

Weer een update!!

Na een periode van hard werken en stress klap ik mijn laptop eindelijk weer open om jullie een update van mijn leven te geven. Er is veel gebeurd de afgelopen periode, veel mooie dingen. Ik heb een leuke redactionele klus achter de rug, en dat terwijl ik daar helemaal geen ervaring mee had. Ik had het er wel enorm druk mee, bellen, vergaderen, overleggen en mailen! Ja, dan schiet bloggen er wel eens door. Ik merkte het ook gelijk met eten! Geen ontbijt, geen lunch, maar een boterham klaar gemaakt bij het aanrecht en in twee happen weg kauwen. Al hetgeen waar ik de afgelopen tijd mee bezig was, was weg! Ik had het op mijn manier weer te druk om goed voor mezelf te zorgen! En het ergste is dan dat ik het me bewust was! En ik deed er niets mee. Bij mij werkt het nog steeds, wanneer ik onder grote druk sta, eet ik niet! Jong geleerd is oud gedaan! Maar dat is niet alles, ik ben ook met Eega een weekend bij mijn ouders op het eiland geweest. Een periode met veel koolhydraten en suikers en ook mijn sporten schoot er af en toe bij in. Langzaam voelde ik mezelf ook wegglijden, mijn zelfvertrouwen vloeide weg. Gelukkig niet zo erg dat ik de deur niet meer uitkwam, maar ik merkte het zelf. Gelukkig wist ik waar het wat kwam en wist ik ook dat de tijden weer zouden keren. En daar ben ik nu druk mee bezig! Ik let weer op mijn eten, probeer een feestje van elke maaltijd te maken! En mijn lichaam schreeuwt ook om meer beweging! De weg die ik dus ingeslagen was, zoek ik weer op! En misschien nog wel een tandje extra. Ik heb vorige week namelijk een training in het water gekregen van Fysio. En dat was me toch lekker. Een half uur na het aankleden zweette ik nog! Dat zijn nog eens trainingen en van zulke trainingen word ik erg gelukkig! En hij ook, want hij straalde er over! Conclusie, ik ga weer fanatiek aan de slag! En natuurlijk ook met bloggen!!

Jeukende handen

Mijn handen jeuken. Niet om iemand te slaan of iets aan te pakken. Nee, echt jeuken. Ik loop de hele dag aan mijn handen te krabben, gek word ik er van. Een vriendin leest handen, maar dat doet ze al zo vaak dus wil ik het haar niet vragen. Ik ben niet een vrager, vooral niet als iemand er beroepsmatig al mee bezig is. Ik ben privé! Daar heb ik al wat kansen mee verloren, en gelukkig ben ik al wat minder principieel in geworden. Anders had ik de steun van mijn Rots moeten missen. Dus nu ook maar de stoute schoenen aan en dinnetje vragen. We wonen niet in de buurt dus foto's maken van mijn handen. Ik schijn in een transformatie-proces te zitten. In de beginfase. Het eerste wat door mij heen gaat, is mijn blog en bijhorend doel! Ik voel op dat moment dat het mij gaat lukken! Ik heb namelijk het eten niet meer nodig om mijn emoties in te verwerken, ik heb mijn blog! Ik krop het niet meer op, ik prop me niet meer vol, ik deel het en gooi het de wereld in. Dat is emotioneel al een hele verandering, die gevolgen heeft voor mijn lichaam. Ik heb wel vaker het gevoel dat het me gaat lukken, en dat uk het jammer vind dat het nu pas gebeurt. Ik ben nu een veertiger en weet niet beter dan met overgewicht rond te lopen. Ik ben zwaar geworden in mijn kinderjaren. Maar deze gedachte weerhoudt mij niet om door te zetten! Ik ga door met minder suiker en koolhydraten, en vooral meer bewegen. Want daar voel ik me toch het lekkerst bij!

Schoenen

Wat zeggen jullie, opfleuren met knalveters?? Dit zijn de schoenen die ik mezelf voor weken terug cadeau gaf en ik ben er nog steeds elke training blij mee. Goede schoeisel is heel belangrijk!

Schema

Mijn sportschema is door Fysio aangescherpt. Op de hometrainer wat kegels omhoog, en de laatste minuten laag. Op de lopende band loop ik nu heuveltjes. Het was vanavond te doen, rustig heb ik mijn programma afgewerkt. Stiekem dacht ik na over een volgende test, maar daar ben ik nog niet aan toe. Het zweet breekt me al uit als ik daar aan denk. Ik ben zo bang dat ik mezelf zal teleurstellen. Dus ik ga gewoon lekker door. Gisteren kwam mijn bestelde nieuwe broek. Maatje 54 durfde ik wel aan om te bestellen. Had mezelf al een beetje op voorbereid dat ie superstrak zou zitten. Echter niets is minder waar! Deze broek zit ruim, had misschien wel 52 kunnen hebben. Dus ben ik al een maatje minder!

Stijf

Ik ben een beetje stijf, Eega en ik hebben een lekker stuk gelopen vanavond. Tijdens het lopen bespraken we mijn vooruitgang, ik kan in een lekker tempo een tijdje meelopen. We hadden het over hardlopen, Fysio heeft mij al eens aangeraden om dit heel langzaam op te bouwen. Van voordeur tot voordeur, meters zijn niet belangrijk. Op het stukje waar Eega en ik liepen waan je je soms alleen op de wereld. En ik begon warempel een stukje hard te lopen! Gewoon voor het gevoel. Honderd meter ging lekker! Waarom ik stopte weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat ik mijn benen al voelde. Gewoon zo'n moment dat je niet te moe wil worden. De weg die we liepen is ongeveer anderhalve kilometer, en wij waren net op de terugweg.
Vandaag ook nog een andere overwinning meegemaakt, ik heb twee halve taarten weggegooid! Zo, zonder pardon! En ja, het waren lekkere taarten! Eerder zou ik constant taart eten, gewoon om ze op te krijgen. Nu liggen ze in de kliko! Die kilo's hoef ik er in ieder geval niet meer af te werken!