dinsdag 26 januari 2016

Lieve mam (9)

Het leven gaat door,  daar hebben we het zo vaak over gehad. Ik zou niet te lang over je treuren maar sterk zijn. En volgens mij lukt het me aardig. Vooral tussen de veilige muren van mijn huis. En af en toe naar jouw huis. Af en toe, want R. haalt voor mij die kastanjes uit het vuur. Zo fijn! Af en toe wordt ie gek van me want dan wil ik alles maar bewaren. Alles waar jij zo je best voor hebt gedaan, wat zoveel waarde voor je had. Dat kan ik niet zo maar wegdoen! En toch moet het er een keer van komen want ruimte in je huis is ook ruimte in je hoofd!
Gisteren is je dure koffiezetter hier heengehaald.  Hij rook voor mij een beetje naar rubber,  maar lief rook het niet dus niets aan de hand. Onze koffiezetter hebben we op een weggeefgroep op facebook gezet en zowaar hadden we één reactie. Gisteravond hadden we dus iemand blij gemaakt, dat gaf een goed gevoel. Tot we de stekker van jouw koffiezetter in het stopcontact deden. Toen vloog bij ons gelijk de stoppen door. Waarschijnlijk heeft jouw koffiezetter de dag van jouw overlijden ook een tik gehad. Het heeft toen meer dan 24 uur aangestaan!
Maar goed, we hebben nu dus maar een nieuwe gehaald en geleerd dat we nooit dingen te snel weg mogen doen. Ach, de kan van de onze lekte toch, misschien zijn we daar nu eindelijk van af.
Het leven gaat door,  daar begon ik al mee. Vandaag ben ik begonnen met die zwemlessen om de crawl goed onder de knie te krijgen. Het viel me niet tegen! Kreeg ik vroeger mijn diploma niet omdat ik te veel met mijn kop onder water zat, moet ik dat nu helemaal opnieuw gaan aanleren. Want voor de crawl is het essentieel. Heb jij dat wel geweten over mijn zwemles vroeger? Weet je nog dat er iemand op de groene ster was die hele afstanden zwom en dan met zijn hoofd onder water ging? Als je het nog wist, zou je gelijk zijn naam noemen, zo'n geheugen had je wel. Maar goed, die probeerde ik altijd een beetje na te doen omdat ik vond dat ie een mooie rustige slag had. Het heeft waarschijnlijk dus me een diploma gekost!
En nu dus de crawl aanleren. Ik vind het spannend. Natuurlijk kreeg ik weer van die bekende blikken toen ik het zwembad instapte. Vooral in onbekende groepen ben ik daar alert op. Maar schijt! Ik die het voor mezelf! En om dit jaar niet als laatste aan te komen met de City Swim! 
Het geeft me een fijn gevoel dat je dat hier nog hebt meegemaakt. Dat je het zo geweldig vond dat ik als laatste aankwam. Vooral omdat ik er zelf geen moeite mee had. En wat was pa ook trots! Hoe is het trouwens met pa? Is die al gewend aan zijn nieuwe stek? Blij dat jullie weer bij elkaar zijn?
Mis jullie enorm maar ik voel jullie nog zo dichtbij...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten