Ik heb me ziek gemeld, ik trek het even niet meer. Ik zit op de bank, domme spelletjes te doen met de televisie op stil en probeer maar niet na te denken. Er is nog zoveel wat ik moet doen. Het huisje van mams is in ieder geval opgezegd. Tot einde van de maand hebben we de tijd om het leeg te halen. Daarnaast moeten alle abonnementen en vaste lasten worden opgezegd. En ik kan me er maar niet toe zetten! Ik wil schreeuwen, ik wil boos worden, ik wil, ik wil, ik weet niet wat ik wil. Boos worden hoort bij het rouwproces maar ik kan toch niet boos worden? Ik heb nooit boos op mams kunnen worden, dus nu helemaal niet. Ze was op! Ze kon niet meer! Mijn dappere moedertje die altijd maar te veel hooi op haar vork nam! Ik kan alleen maar verdrietig zijn, verdrietig om de zware laatste maanden die mijn moeder te verduren heeft gekregen.
En dan mijn vader. De gedachte aan hem breekt mijn hart al in tweeën. Hij is zo breekbaar qua gezondheid momenteel. En toch staat ie nog steeds op zijn benen. Was hij vroeger al een lopend medisch wonder, dan is ie dat nog steeds! En ik zie de pijn in zijn ogen. Pijn omdat de man wel weet hoe hij er aan toe is. Iedereen vraagt me of ie het nog wel mee krijgt. Geloof me, dit krijgt ie mee! Heel zijn leven is ie al een binnenvetter geweest en sloot ie mams en mij buiten. Een avond vol drank of een beste woede-uitbarsting van mijn moeder moesten die man aan het praten krijgen. Ik kan ook niet boos op hem zijn. En ik kan er moeilijk een fles drank ingooien!
Van de verpleging hoef ik niet elke dag naar pa, dat advies gaven ze mijn moeder ook. En als ik het eens een weekend niet trek om naar pa te gaan, mag ik ook wel een week overslaan. En ik snap waarom ze het zeggen. Voor mij voelt het alsof ik het mannetje dan in de steek laat, hem aan zijn lot overlaat. Ik ben nu nog het enige wat ie nog heeft. En hij is het enige wat ik nog heb. Nee! Dat is niet helemaal waar. Ik heb R.! En met R. moet ik verder. Wil ik ook verder. Maar dit is wel een verdomd moeilijke hindernis in het leven!
De komende twee weken hoef ik niet aan het werk. In deze twee weken zal nog genoeg op me af komen. Maar ik kan wel zeggen dat ik het wel geprobeerd heb, om 'gewoon' door te gaan!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten