Lieve mam (8)

Straks, om half tien, gaat het los. Dan halen we de laatste spullen uit je huis en gaan we schoonmaken. De nieuwe bewoonster is al bekend en heeft veel spullen overgenomen. Natuurlijk voor een veel te lage prijs. Maar ach, wij zijn liever arm en gelukkig! En nu scheelt het ons heel veel gesjouw en ritjes naar ons huis en plek op zolder. De stola heb ik vanmiddag samen met R. weggehaald. Dat was het moment. Morgen hebben we  daar te veel mensen voor om ons heen. Ik weet nog niet of ik de stola in de doos doe of dat ik em naast mijn bed leg. Hij biedt troost!
Mijn neef en nicht komen morgen helpen. Ze zijn zo lief. Misschien is het nu tijd om weer wat dichterbij elkaar te komen. Ik weet dat jij dat ook wel graag wilde. En dat ik tegen je zei dat je moest loslaten. Lieve mam, ik hoop niet dat je het als verraad ziet. Want dat is het zeker niet. Het zijn de enige mensen die nog een beetje met mij zijn verbonden. Die ook een beetje van hetzelfde bloed hebben. En natuurlijk weet ik dat bloed niet alles zegt, ik geloof dat papa en ik daar het bewijs van zijn. Maar het is ook jouw bloed! Er is verder helemaal niemand! Niemand die een beetje tegenwicht kan geven bij mijn schoonfamilie.
Zie hier, zelfs nu ga ik in de verdediging,  zelfs nu heb je invloed. Ik ken je te goed. Ik ken bijna je hele gedachtegang en je doen en laten. Dat geeft troost.
Lieve mam, gisteren heb ik een nieuwe camera gekocht. Heb er grote plannen mee. Misschien schrijf ik zelf een troostboek.  Of schrijf ik over mijn dubbele verdriet zoals ik hier ook doe. Als we het huis terug gegeven hebben aan de woningbouw ga ik met mijn nieuwe speeltje op stap. En bij elke mooie foto ga ik je missen. Enorm missen!