Project P: stop het pesten

Ik lig op de bank naar uitzending gemist te kijken Projrct P is een nieuw programma over pesten. De jongen in kwestie krijgt een verborgen camera mee en beelden die ik verdrongen heb en vergeten was komen op mijn netvlies. Soms in goede tijden denk ik dat het niet zo erg was. Toch was ook bij mij het elke dag raak, slaan en stompen en ook uitschelden. Altijd op je hoede zijn en altijd voorzichtig zijn om geen domme dingen te doen.  Eigenlijk voelde ik me alleen veilig op mijn kamer. Nu ben ik in de veertig. Sommige littekens zijn nog steeds niet weg. Op mijn hoede zal ik altijd zijn. Gelukkig heb ik nu een aantal mensen om me heen waarbij ik mezelf kan zijn. Wat eigenlijk wel weer lastig is, ik heb me zolang verstopt dat ik eigenlijk niet weet wie ik ben. Ik kijk verder met tranen in de ogen. En ik hoop voor deze jongen dat zijn littekens niet te diep zijn!

Lichte maaltijd

Tijd om eens een lekker recept te delen, eentje waarvan Eega en ik smullen. Heel eenvoudig, snel klaar en ook licht! Voor vier personen:

4 kipfilets

400 gram sperziebonen

klein potje doperwten

500 gram kapucijners

gebakken uitjes (kant-en-klaar)

kruiden voor kip tandoori

zout 

peper

Kook de sperziebonen en de doperwten beetgaar in water met zout in een onafgedekte pan. Laat ze uitlekken en houd ze warm. Snij de kipfilets in stukjes. Rol deze stukjes door de kruiden en bestrooi ze licht met zout en peper. Bak ze in een hete koekenpan goudbruin. Breng de kapucijners aan de kook, laat ze uitlekken en spoel ze af. Voeg deze bij de sperziebonen en doperwten. Verdeel de groenten over de borden, voeg de gebakken uitjes toe en leg de kippenstukjes erbij. Serveer dit gerecht warm.

Zo lekker!

Suiker

Het is bijna twee uur in de nacht. Ik kan niet slapen. Denken aan mooie plekken en aan lieve mensen helpt niet. Ik voel me erg moe en toch voel ik iets door mijn lichaam jagen! Ik weet wat het is! Ik heb de laatste dagen veel te veel suiker en koolhydraten gehad! Ik voel het aan mijn lichaam. Het voelt groot en pompeus en ik ben snel kortademig. Ik merk het ook aan mijn geestelijk gestel. Ik ben erg moe, hangerig en ook erg snoeperig. Het was vorige week Pasen, en natuurlijk ben ik ook bezweken voor de chocolade-eitjes, de schuimpjes. Tel daarbij op dat we het weekend bezoek hebben gehad (chips!) en ook geen zin hadden om te koken (patat!) en je weet waarom ik mij onrust voel. Ik heb jeuk op plekken waar ik niet wil krabben, ik heb weer harde buiken en ik schaam me! De verleiding is gewoon niet te weerstaan! Gelukkig weet ik tegenwoordig waardoor ik me voel zoals ik me voel. Ik kan dus morgen (vandaag) nee zeggen tegen alles met suiker en te veel koolhydraten. Ik moet wel, als ik mijn energie terug wil!
Ik moet toegeven, ik ben ook wel nerveus. Als het goed is, en waarom zou dat niet zo zijn, begin ik donderdag aan een nieuwe baan! Het is nog niet mijn droombaan, het is een baan als enkele eerdere die ik al heb gehad, maar het is wel weer een inkomen en een geregeld leven. En het is ook meer inkomen dan ik de laatste keer had. Tot het einde van het jaar!! Ik ben dus dolblij! En stiekem bang dat het weer misgaat. Dat de sleur me weer te pakken krijgt! Dat moet ik toch echt zien te voorkomen! Ik ga er voor! Het is een uur rijden van mijn woonplaats, maar het is een route die me veel energie geeft en die ik met veel plezier rij. En het werk kan ik!
Deze zenuwen worden natuurlijk versterkt door het teveel aan suiker! Ik heb enorm veel zin in deze uitdaging, en het geregelde leven wat dit enigszins met zich meebrengt. De groene smoothie in de ochtend, het regelmatige eten, het heeft alleen maar voordelen! Ik heb nog drie dagen om het suiker mijn lichaam uit te verbannen en mijn energie weer tomeloos te laten zijn!!

Afdansen

Gisteren was het afdansen. Helaas hebben Eega en ik niet mee kunnen doen. Niet omdat we zo slecht waren, nee gelukkig niet. Eega is vorige week geopereerd en de avond van het afdansen was even wat te snel voor hem. De dokter raadde het af. Beide vonden we het enorm jammer, we hadden graag het seizoen anders afgesloten. We weten ook niet of we volgend seizoen door kunnen gaan. Het financiële plaatje is nog niet rond. Ik maak me er geen zorgen over. Zeker nu nog niet, ik heb namelijk alweer een andere baan gevonden! Een soortgelijke als wat ik had, alleen dan in een andere plaats. Een uurtje rijden vanaf hier, een prachtige rustgevende route! Gelukkig wel. En mijn salaris is ook iets hoger! Goed nieuws dus! En stiekem ben ik bang. Dat ik na drie maanden weer problemen krijg, gewoon omdat de administratie me wat te eentonig is. Dat ik na drie maanden weer problemen krijg met mijn gezondheid, gewoon omdat ik niet helemaal happy ben. Ik heb de afdeling gezien waar ik kom te werken, en mijn buik zei dat ik daar niet bang voor hoef te zijn, ik pas in het team. Ik mag 1 mei beginnen, en ik ga er gewoon voor!! En die leuke dingen die ik op dit moment doe, daar ga ik tijd voor maken! Mijn sporten is belangrijk, en ook het dansen straks weer. Vooral omdat ik zie met hoeveel plezier Eega het doet. Hoop echter wel dat mijn conditie dan beter is, als ik de chachacha dans moet ik halverwege vaak opgeven. Dan ben ik kapot en moet ik de rumba en de jive nog!! En eigenlijk ben ik nu ook kapot, vanavond hard mijn best gedaan bij Fysio. Ik merk het gewoon aan mijn schrijven. Het gaat moeizaam. Tijd voor bed dus. Straks met Eega naar de dokter voor controle, dus vroeg het bed uit. Weltrusten!

Verandering

Het wordt voor mij steeds moeilijker om mijn beide levens te scheiden. Voor mij zijn ze namelijk niet gescheiden. Ik neem Mudbabe altijd met me mee, sterker nog: Ik ben Mudbabe. In deze hoedanigheid durf ik meer van mezelf te laten zien, durf ik meer mijn gedachten te delen en ook mijn onzekerheden. In mijn dagelijkse leven wil ik sterke vrouw zijn, die zich door niets en niemand uit het veld laat slaan. Dat is een overlevingstactiek die ik geleerd heb in mijn jeugd. Toen ik gepest werd, werd werkelijk alles tegen me gebruikt. Ik deed het nooit goed! Nu is dat mijn houding geworden, een untouchable! Een ander mag niet zien dat ie me raakt. En zo ben ik eigenlijk niet! Ik ben nog steeds iemand die graag ziet dat een ander het goed heeft. Mede dankzij dit blog durf ik meer mijzelf te laten zien. En ik ben er nog steeds van overtuigd dat er op die dinsdag tijdens die healing wat is gebeurd. Ik merk het aan mijn omgeving, maar vooral merk ik het ook aan mezelf. Ik wil heel graag van mijn hobby mijn beroep maken. Een baan in de grafische sector zou echt iets voor mij zijn. En mijn oude ik, zo zal ik het maar even noemen, dacht dat dat wel in drie stappen kon en dat ze daarbij ook niemand nodig zou hebben. Vragen zou ik nooit doen, ik liep liever te klooien en raakte ongemotiveerd dan dat ik in mijn omgeving zou kijken of iemand mij kon helpen. Ik voelde me dan afhankelijk en dat is voor mij een heel naar gevoel. Zelf doen!! zoals kleine kinderen zo mooi kunnen zeggen. Ikke zelf doen!! En als het me dan niet lukte schoof ik het gewoon aan de kant. Ik faalde!! Nu leg ik minder druk op mezelf. Dat grafisch ontwerpen doe ik omdat ik het leuk vind en mag voorlopig nog wel een hobby blijven. Ik heb gisteren een stichting aangeboden om met gesloten beurzen werkzaamheden te gaan verrichten. Zo heb ik leuk oefenmateriaal en leer ik de foefjes en de stichting is weer goed voor mijn netwerk! Voor een half jaar terug had ik mezelf niet aangeboden, had ik deze kans niet gegrepen. Ik kom er wel!! 

100 dagen feelgood-challenge

Dagen 9 van de challenge en hoewel iedereen roept dat ie zich beter voelt, heb ik het idee dat ik geen steek verder ben gekomen. Ik had veel  leuke plannen klaar liggen en wilde gelijk aan de slag. Wie mij kent weet dan dat ik van enthousiasme niet weet waar ik moet beginnen. Ik wil alles en het liefst tegelijk. Een nadeel hiervan is dat er geen klap gebeurt. Ik blijf zitten waar ik zit, met een hoofd vol ideeën en er gebeurt verder niets! Misschien scheelt het ook dat de meesten vrouwen die meedoen het hebben over het eten van minder suiker, meer bewegen en gezonder eten. Dat is iets wat ik al heb gedaan, daar ben ik al mee begonnen. En natuurlijk heb ik nog wel eens een heerlijke terugval. Nu ik werkloos ben is het helemaal lastig om het ritme vast te houden. Ik val pas vroeg in de ochtend in slaap, word dus laat wakker en bedenk me dan gelijk dat alle voornemens van die dag al verbroken zijn. Toch is dat niet helemaal waar, ik ben langzaam maar zeker mijn ritme aan het verschuiven. Ik ben een nachtdier, die pas wakker wordt als de zon weer langzaam de zee in zakt. Ik geniet enorm van de rust en de stilte die de nacht meebrengt en ook de nachtlucht lijkt beter te zijn voor mijn longen. Vooral vorige week, toen er een groot smoggebied over Nederland lag. Mensen met longproblemen kregen het advies zich niet in te spannen buiten om klachten te voorkomen. Ik had het benauwd, was enorm moe en baalde van dit begin van de challenge. Vooral omdat ik door iets waar ik geen invloed op heb, niet functioneer zoals ik graag wil. Dat frustreert. Ik werk hard voor extra longinhoud en conditie. Afgelopen dansles had ik het ook zo benauwd, dat ik niet eens het hele uur kon volhouden. De jive, de chachacha en zelfs de rumba vragen veel energie van me. Ik zat met tranen in de ogen aan de bar, verdriet en frustratie en vooral verslagen. Mijn longen zijn me af en toe de baas, mijn longen bepalen mijn conditie. En mijn longen zijn afhankelijk van de weersomstandigheden.
Bijna een tiende van de challenge is voorbij en ik ben voor mijn gevoel nog niet een steek verder. Toch is dat niet helemaal waar. Ik ben eindelijk eens begonnen met een boek te schrijven. Eén van de ideeën die ik heb, ben ik nu eindelijk eens aan het uitwerken. En als ik merk dat ik het eerste hoofdstuk binnen een kwartier af heb, besef ik me dat het me wel heel makkelijk af gaat. En dat motiveert enorm om door te gaan.
Ook ben ik eindelijk weer eens bezig met het computerprogramma waar ik al een jaar voor wegduik. De cursus heb ik nooit afgemaakt, maar dat wil niet zeggen dat ik het programma niet ga leren. Ik ben hard op weg en ik vind het zelfs leuk! Ik heb een ander invalshoek gevonden waardoor het concreter wordt, waardoor ik sneller resultaat zie en dat motiveert.
Negen dagen zijn voorbij van de 100 dagen feelgood-challenge. En zoals alles begint het met kleine stapjes. Ik geloof dat de mijne ook al gezet zijn!

Feelgood challenge!

Vandaag druk bezig geweest met werk zoeken. Ik geloof dat ik daar niet helemaal vrolijk van word. Natuurlijk zoek ik banen waar ik ervaring in heb en voor ben opgeleid, administratie. Stiekem word ik al treurig bij de gedachte. Ik ben niet een type voor dat keurslijf, dat hebben de tests ook al uitgewezen een paar jaar geleden. Toch is dat het enige wat ik kan, wat ik denk dat ik kan. Voor iets anders ben ik niet opgeleid of schiet ik op een andere manier wezenlijk te kort. Natuurlijk ga ik doorzetten, treurig of niet. Er moet hier geld binnenkomen. Anders staat hier straks een bord in de tuin en blijven Eega en ik met een restschuld zitten. Ik moet er niet aandenken! Ik doe mee met de 100 dagen challenge van Smart & Sexy. Hier vind je meer info daarover: Feelgood challenge. In 100 dagen wil ik een leuke baan hebben gevonden, wil ik mijn hobby uitbreiden en daar misschien een kleine inkomstenbron van maken. Kortom, ik ga uit mijn schulp en ik ga de wijde wereld in! En toch kies ik weer voor het vertrouwde, een baan in de administratie. Een baan op een klein administratiekantoor lijkt me tof. Daar waar je direct contact hebt met de directeur, en waarbij je zijn secretaresse en koffiejuffrouw en telefoniste tegelijk bent. Zo'n plek waar je niet in een bepaald keurslijf hoeft te zitten. Op dit moment lijkt trouwens een callcentre-baantje ook heel gezellig. 100 dagen! Nee, de eerste is al om dus ik heb nog 99 dagen! Dit moet lukken!!