Dit blog

Ik ben al een tijdje in mijn hoofd bezig met de komende tijd, de kilostrijd. En ook met dit blog. Dit blog wil ik bijhouden om te laten zien dat afvallen voor sommige mensen meer is dan alleen wat kilo's kwijt. Eten om te overleven is soms echt eten om te overleven. Gevoelsmatig. Ik at om me staande te kunnen houden. De eenzaamheid weg kauwen. Mijn grootste vriend was de driedubbele boterham met pindakaas die ik op dat moment in mijn handen had. Waarbij ik elke hap een minuut lang probeerde te kauwen om zo lang mogelijk van onze band te kunnen genieten. Heel veel verdriet heb ik zo weg gekauwd. En was het alleen maar bij die driedubbele boterham gebleven. Nee, daarna had ik nog honger. Echt honger! In bed ging ik in gedachten de keukenkastjes langs, scannen of er nog wat in lag waar ik mijn volgende band mee kon opbouwen. Kaas! Er ligt nog een groot stuk kaas in de koelkast!! En hup, het bed uit en op zoek naar dat nieuwe vriendje.

Altijd met eten bezig. 's Nachts in bed eten, vreten, proppen. En overdag geen hap door mijn keel kunnen krijgen. Niemand mocht me eten zien, want dan was het commentaar niet van de lucht natuurlijk. "Kan wel zien waar jij zo dik van wordt.." Echt, als je dik bent, heeft plotseling iedereen het recht om zich met jouw eten te mogen bemoeien! En iedereen weet het beter. Dus dan maar niet eten. Want niet eten valt niemand op! 

De broodjes voor de lunch in de tas, die bewaarde ik voor in de nacht. Want stel je voor dat de koelkast leeg zou zijn! Dat er geen koekjes meer in de kast lagen! Stel dat er geen eten in huis was! 

Zo heb ik jaren geleefd. Het werd een leefwijze. En heel langzaam sluipen de kilo's er aan. Maar niet kotsen! Niet kotsen! Je hebt het zelf opgegeten, je draagt de consequenties! En daarbij, je hebt net de leegte in je binnenste weg, weg gegeten, dat volle gevoel wil je toch niet kwijt? Nee, met dat volle gevoel ging je heerlijk slapen. 

Langzaam maar zeker kwamen daarmee de kilo's ook. Maar dat hoorde er gewoon bij. Dat zijn de consequenties waar ik mee moest leven. De kilo's werden een muur om mij heen, letterlijk en figuurlijk. Maar de kilo's werden ook mijn zwakke plek, zo tegenstrijdig als het maar kan. En daarover gaat dit blog! Over willen en niet kunnen, of kunnen en niet willen..