Mijn bloed is geprikt en waarschijnlijk kan ik al bellen voor de uitslag. Maar ik durf niet goed. En toch zal er niets veranderen. Ik ben een weg in geslagen die ik ook moet hebben als de uitslag positief is. En als de uitslag negatief is, zal ik ook deze weg gaan bewandelen. Het mankeren, dat is het enge. Als het positief is dan mankeer je wat. In mijn ogen ben ik dan een kneusje. Wat ik ook al ben met mijn luchtwegen.
Voor mij voelt het nog een beetje alsof ik vrijwillig deze afslag heb genomen. En vrijwillig is goed, dan is de kans van slagen het grootst. Als het moeten wordt, wordt het in mijn hoofd een ander verhaal. Een soort roze olifant! Wanneer je niet mag denken aan een roze olifant zie je het beest erg gedetailleerd voor je!
Ik kwakkel nu met mijn gezondheid, en heb voor mijn gevoel mijn energie nodig. Niet alleen gevoel trouwens, ook gezond verstand. Juist nu is de drang naar suiker groot! Want daar haal ik mijn energie vandaan. Omdat ik nu kwakkel is het iets zwaarder voor me om positief te zijn. Heb geen puf, ben enorm verkouden met zware vastzittende hoest en kan dus niet naar buiten. Ik kan dus niet even een lekker stuk langs het water lopen om me weer op te laden. Of om mijn extra calorieën weg te trappen. Ik moet nog ergens een stappenteller hebben liggen.
Trouwens een leuke vraag voor mijn Rots: koolhydraten-beperkt betekent dat ook zo weinig mogelijk calorieën?? Met andere woorden: kan ik ook koolhydraten weg lopen?? Of denk ik nu te simpel??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten