Het heden

Er moet me even wat van mijn hart. Door de vorige stukjes lijkt het nog of ik nu nog dagelijkse vreetbuien heb, en dat ik een eenzaam bestaan leid. Dit is niet zo! Ik vermaak me prima. Heb fantastisch vrienden, een heerlijke echtgenoot en fijne ouders. Eten is niet meer om leegte op te vullen. Eten is gelukkig ook gezelligheid. Alleen wanneer ik me onveilig voel eet ik niet. Krijg geen hap door mijn keel. Maar ik heb niet meer een idee dat ik deze maaltijd in moet halen. Ik kan letterlijk en figuurlijk uit de situatie stappen! Een fijne overwinning!

Vreetbuien heb ik echter nog wel, de zoete smaak van snoep geeft me een gevoel dat ik leef! Gebak kan ik nooit weigeren, hoe ziek ik ook ben! Ik kauw mijn stress weg met snoep, koek en chips. En langzaam wordt dit weer mijn levensstijl! Vorig jaar heb ik veel stress gehad in mijn werksituatie. Hier kon ik ook uitstappen en dit gaf me veel rust. Mijn toekomst is nu veel onzekerder dan toen. Toch had ik toen veel meer stress en begon ik weer met verkeerde dingen te eten. Toen de toenmalige diëtiste mij dus op een energie-arm dieet zette, raakte ik compleet in paniek! Geen suiker, geen koolhydraten, en weinig fruit! Op dat moment kon ik gewoon die drempel niet over! Ik zag mezelf 's nachts al voor de koelkast zitten en alles opeten wat maar een beetje energie oplevert! Dus ik ben uit die situatie gestapt! Heb nee gezegd!

Afvallen lukte niet, fitnessen ging me veel moeite kosten. Ik deed enorm mijn best. Ik trapte me kapot op die hometrainer, of stepper. Maar het lukte niet. In plaats van een niveau om hoog ging ik naar beneden. Ik kon niet meer, en ook de weegschaal werkte niet meer mee. Ik was helemaal leeg en toch ging mijn gewicht niet naar beneden. Mijn begeleider vond het tijd worden voor één op één begeleiding, straftraining zo als ik het noemde. Want zo voelde het. Het is ook niet fijn om ergens heel erg hard je best op te doen en dan te horen krijgen dat het niet goed genoeg is. Dat je nog harder moet. Maar meer dan je best kan je niet doen! Ik ben uit deze situatie gestapt.

Een goede vriendin van me zit ook in het vak. Op zondagmiddag aan haar keukentafel hebben we hier over gesproken van haar heb ik materiaal gekregen wat mij enorm heeft geholpen. Weten wat je dagelijks mag, wat af en toe en wat echt een uitzondering is, geeft ook veel rust. Want het blijkt dat je soms denkt dat je goede dingen eet maar het is niet zo. Hagelslag is beter dan pindakaas!Gewoon door de vetten in plaats van de suiker. Allebei is trouwens een "liever-niet". En je weet natuurlijk zelf ook wel dat beweging erg goed voor je is.

En nu staat ze weer voor me klaar, als een Rots in de branding! Want ik denk dat er wat anders aan de hand is. Na het lezen van deze site dacht ik: o, dat heb ik ook, en dat en dat is ook herkenbaar!  Dus Rots vragen: wat weet je hier van en kan je me helpen. Ze aarzelde geen moment en zei gelijk ja! Mijn Rots!