Nu ik eenmaal los ben wil ik alles vertellen. Alles tegelijk, door elkaar het liefst. Wie mij een beetje kent, weet dat ik ook zo praat. Soms compleet met wapperende handen. Als een volgevreten kuikentje die maar niet van de grond af komt. Het blog heeft voor mij dus al een hele therapeutische werking.
Ook ben ik al aan het stage lopen, zoals ik het zelf noem. Ik probeer van af nu met zo weinig mogelijk snoep, chips en koek mijn weekend door te komen. En als ik wel honger krijg ga ik een vervanger zoeken. Uitzoeken wat ik dan wel lekker vind.
Zelfs met boodschappen doen sta ik op scherp. Vaak koop ik van lekkere dingen twee stuks! Eentje om nu op te eten en eentje om te bewaren. Voor als er bezoek komt of zo. Vaak is die tweede de volgende dag al de klos, gewoon omdat het zo lekker is.
Nu sta ik aan het begin van alles. Vertel er makkelijk over. Maar denk er de hele dag aan. Constant ben ik nu met mijn blog bezig. Met eten, of juist niet eten. Scannen of er toch iets lekkers ligt, want stel dat die appels toch rot blijken te zijn. Crackers aan het uit proberen, want ik moet het straks zonder brood doen! O, daar zie ik enorm tegen op. Het moment dat ik echt los ga met het energie-arme dieet. Vandaar mijn stage, vandaar dat ik dingen nu uitprobeert. Die crackertjes voor lunch waren goed te eten. De pannenkoeken vanavond ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten