Lieve mam (2)

Het is nu een week geleden. Een week geleden dat ik je vond. En er is alweer zo veel gebeurd. Ik heb heel bewust afscheid van je genomen. En gelukkig zijn bepaalde beelden al aan het vervagen. Het beeld van jou tussen de tafel en de bank kan ik maar niet kwijt raken. Wij hebben nu het mooie bankstel van je in de kamer staan en je geur dringt zich af en toe aan me op. Gisteravond was het helemaal erg. Ik lag op de grote bank, en ik rook niets anders meer. Ik werd er erg onrustig van. Trouwens, toen ik van de bank afkwam, had ik last van mijn rug. Zou jouw rugpijn daar van zijn geweest?? We kunnen het er niet meer over hebben.

Vanmiddag wilde ik je heel graag bellen. We zijn namelijk naar de notaris geweest, ik was heel bang de zorg voor pappa ook kwijt te raken. Je kent alle nare scenario's wel, we hebben het er af en toe wel over gehad. Het was even een zoektochtje. Want ja, de notaris in Akkrum bestaat niet meer. Ik heb em waarschijnlijk wel aan de telefoon gehad, hij klonk erg sympathiek. En je hebt me vast wel eens verteld waar ik moest zijn, maar ik ben het vergeten. En dus was het voor mij een verrassing vanmiddag. Afgelopen vrijdag dertig jaar geleden liepen we daar ook. Het gebouw waar jij met pappa bent getrouwd. En nu kwamen R. en ik er om de erfenis en de zorg voor pappa veilig te stellen. Het gevoel overviel me enorm! Maar versterkte ook mijn gevoel dat alles goed komt! 

Pappa komt bij mij onder curatele, met de wachtlijsten bij de rechtbanken kan dat nog wel drie maanden duren. Maar in die tijd mag en kan ik gewoon als zijn dochter handelen. Opgelucht verliet ik het gebouw. Waarschijnlijk met dezelfde glimlach als dertig jaar geleden. 

Trouwens, dat het vandaag precies 45 jaar geleden is dat jij met die ene in het huwelijk bent getreden, vergeten we gemakshalve maar even. Heb er wel even aangedacht, ik had immers ook dat trouwboekje in handen. Toeval allemaal?? Of doe je dit gewoon omdat je weet dat ik van dit soort tekens hou?? 

Mams, het is zo stil. Overdag kan ik me goed houden, voel ik me sterk. Soms zelfs een beetje te sterk. En als het donker wordt, en als R. aangeeft dat ie naar bed gaat, krijg ik het te pakken. Het is zo stil!!!

En o ja, lieve mam, bijna vergeten. Er wordt echt goed voor pappa gezorgd. Meneer W. is vandaag met hem naar buiten geweest. Zo lief! Heb meneer W. daarvoor hartelijk bedankt en hij vindt zoiets heel gewoon. Ik kreeg gewoon een brok, mam. En hoorde je ook weer zeggen: Jij ook altijd met je tranen! Dus ik heb ze snel weggeveegd!
En pappa probeerde weer grapjes te maken. Naast het gewone gebrabbel! Vooral toen ik tegen hem zei dat ie R. maar een draai om de oren moest geven moesten we erg lachen. Pappa antwoordde namelijk dat ie dan vieze handen zou krijgen! Hij had er een twinkel in zijn ogen bij!