Hier zit ik dan, midden in de nacht een brief aan jou te schrijven. Een paar dagen geleden heb ik je afscheidsbrief geschreven. Een mooie brief al zeg ik het zelf. En ik moet je zeggen dat deze brief me lucht gaf. Vandaar ook dat ik nu in het holst van de nacht het bed uitgestapt ben om mijn gedachten op deze manier met je te delen.
De afgelopen dagen waren geen roes voor me, de dingen die ik gedaan heb voor je afscheid heb ik heel bewust gedaan. Met elke stap die ik deed wist ik dat dit een definitief afscheid is. Dat wist ik maandag al toen ik je zag liggen. Ik stond buiten, zonder sleutel. De politie heeft met geweld de deur ingeramd en waren als eerste bij je. Ze vertelden me dat je er al een tijdje lag en dat je waarschijnlijk nooit gemerkt hebt dat je ging. Dat sterkte mij enorm! Ik heb zelfs vrijdag nog een grapje gemaakt met R. Mijn moeder staat bij de hemelpoort en vloekt: wat flikken jullie me nou?!?
De laatste dagen wordt mij steeds meer duidelijk dat je je echt niet lekker voelde. Dat je je slechter voelde dan dat je mij liet zien. Of ben ik zo blind geweest, mam? Heb ik de signalen gewoon weggewuifd samen met jou? Ach, het zal wel griep zijn??
Ik probeer me je gezicht voor te stellen in de kist. Het was opgezet, want het heeft immers uren op de grond gelegen. Of heb je misschien toch veel pijn gehad? Heb je het misschien toch gemerkt? Ik hoop het niet, mam! Dat maakt me erg verdrietig.
Ik hou me dus erg vast aan de woorden van de dokter. Maar je snapt, als het donker wordt en stil om je heen komen de gedachten als muisjes. De twijfelgedachten! Het is daarom dat ik nu zo slecht tegen de stilte kan! Als R. naar bed gaat, ga ik ook. De gedachte om alleen in de kamer te zitten maakt me erg onrustig.
En toch zit ik hier nu op de bank, de televisie is aan. Serious Request is aan. Ik zie lachende mensen, zwaaiend naar de camera. En ik zie dat het leven doorgaat. En ik ga ook door!
Morgen, nou ja, straks komen de hulptroepen om jouw huisje zo goed als leeg te halen. Niet om je uit te wissen, zeker niet! Maar volgende week is het kerst, en dan is het nieuwjaar. En dan ineens heeft niemand nog tijd om R. en mij te helpen! Ze zijn nu allemaal nog vol verdriet en erg behulpzaam. Ik maak er makkelijk gebruik van. En uitwissen doen we niet, we gaan van jouw huisje en ons huisje een leuke mix maken. Het is gloednieuw!! De kasten die we bij de Ikea samen hebben uitgezocht komen in de keuken. Natuurlijk met het bruine servies! In de ander komt mijn eigen witte servies!Ik denk dat het een mooi geheel gaat worden! Mam, we gaan het gewoon niet uitwissen noemen, maar een manier om je dicht bij me te houden!
En dan hoeven ons niet meer zorgen te maken om jouw huisje.
Lieve mam, ik merk dat het schrijven aan jou me rustiger maakt. Dus ik ga dat vast nog vaker doen! Voor nu kruip ik weer even lekker naast R. Want voor ik het weet staat het circus hier voor de deur!! Let the clowns come in!!
Dikke kus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten