Ik doe het weer!

Sinds gisteren ben ik weer lekker bij Fysio aan het sporten. Vorige week was de voorproef maar toen had ik last van een fikse verkoudheid en dus maar wat lichte oefeningen gedaan. Gisteren ben ik gewoon verder gegaan waar ik enkele weken geleden, ahum, enkele maanden geleden gestopt ben. En het viel me zo mee! Het schema is nog hetzelfde en ik heb alles gehaald! Mijn conditie is dus niet eens zoveel achteruit gegaan de laatste tijd. Ik ben er heel blij mee. Heel blij! Want ik moet nu elke woensdag mijn Eega bijhouden met dansles! Hij pakt me stevig beet en leidt me over de dansvloer. Omdat dansen een stukje bewegen voor ons is, willen we niet gelijk stoppen. We gaan door! Helaas moet ik soms wel voor de tijd even stoppen, dan kan ik echt niet meer. Aan de ene kant heel kant heel goed, ik kan mijn grens aangeven en daardoor kan ik een paar minuten later gewoon doorgaan. En aan de andere kant heel jammer, ik wil natuurlijk uren met mijn Eega op de vloer staan, ik wil hem niet teleurstellen. En ik weet dat hij het me niet kwalijk neemt, maar ik wil het voor mezelf! En dat is een grote motivator om maandags nog een tandje extra te doen. Dacht ik twee jaar geleden dat voor mij de grote uitdaging in hardlopen zat, blijkt dit dus niet zo te zijn. En heel stiekem wist ik het wel. Als ik ergens niet tegen kan is het sleur en herhaling. Ik ben dol op nieuwe dingen en uitdagingen. Neem bijvoorbeeld zwemmen, ik zwem heel graag. Maar ik laat mezelf niet graag moe worden. Het is een opgave om jezelf elke op te peppen, om elke keer tot het gaatje te gaan. Daarom mag ik graag teamsporten doen. Dan moet je door en dan merk je vaak ook pas later hoe moe je bent. Dus dansles is voor mij een hele goede oplossing. En ik zet Eega ook lekker in beweging!