dinsdag 12 juli 2016

Verstoten

Verstoten, verlaten, verdrietig. Zo voel ik mij. Alsof ik terug ben in mijn jeugd en ik ook bij iedereen de aansluiting miste. Roepende in de woestijn,  op zoek naar een aai over mijn bol.
En iedereen holt maar voorbij, haalt zijn schouders op en loopt verder.
De afgelopen weken ben ik veel aan het werk geweest, ik ben echt trots op mezelf. Verder heb ik een idee dat het niemand interesseert. Dit gevoel is me zo bekend en ik doe echt mijn best om me staande te houden. Om de negatieve gevoelens de overhand te laten krijgen. Vrienden waarmee je hebt afgesproken en dan zeggen: als het je niet uitkomt.. we hebben elkaar al zolang niet gezien, is de behoefte om elkaar te zien dan groter bij mij. Om dit moment voelt het voor mij als desinteresse..
Mijn telefoon is al tijden akelig stil,  mijn mailbox heeft een echo. Maar ach, wat kan het jullie schelen?!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten