Bijzondere dag

Ik kan niet slapen. Naast me ligt een man ontzettend hard te snurken. Ik hoor aan zijn ademhaling en gesnurk dat het een enerverende dag voor hem is geweest. Dat was het ook voor mij. Een heel bijzondere dag. Want we zouden de auto van mijn moeder naar mijn zwager brengen. Die gaat hem voor ons verkopen. Hij zit in het wereldje van autoverkopen en gaf gelijk bij het overlijden van mams aan dat ie dat graag voor ons wilde doen. Op dat moment wist ie er misschien zelfs wel iemand voor, maar goed, dat is drie maanden geleden dus diegene zal inmiddels wel een andere gevonden hebben.
Ik sta net voor het huis van mijn zwager als mijn telefoon gaat. Eega! Eega staat twintig kilometer terug, met pech! Ik hoor het verdriet en de wanhoop in zijn stem. De auto lekt olie. En hij kan niet meer verder. Terwijl ik naar hem toe rijdt, bedenk ik me dat er twee opties zijn: mijn zwager bellen of de ANWB. Helaas heb ik het lidmaatschap van de ANWB in januari opgezegd. Ik weet nog dat ik twijfelde of ik het wel zou doen maar omdat de auto goed onder handen was genomen in oktober dacht ik dat het wel goed zou zitten. Niet dus! We bellen mijn zwager en die gaat na werktijd de auto wel halen en zal deze op zijn werk neerzetten en laten controleren.
Schoonzus is thuis, dus we wachten daar op mijn zwager tot ie thuis komt. En dan vertelt schoonzus dat het voor haar een speciale dag is. Veertien jaar geleden op 26 maart is haar moeder gestorven. En ik vraag wat ze het liefste wil. Ik bedoelde of ze het leven van haar moeder wilde vieren of dat ze om de dood van haar moeder wilde rouwen. Ik krijg echter als antwoord dat ze graag naar het graf zou willen en dat ze daar dan een bloemetje wil neerzetten en een kaarsje aansteken. Ik bied haar mijn sleutels aan en wil wel op de kinderen passen. Voor ik het weet zit ik met schoonzus in de auto en past eega op de kinderen. Schoonzus wil dit met mij delen, samen naar het graf van haar moeder. Haar moeder was twee jaar jonger dan mijn moeder, haar moeder is 51 geworden. Niet oud. Haar moeder is door ziekte overleden, mijn moeder zeer plotseling. En toch schept het een enorme band. We huilen samen bij het graf van haar moeder, we huilen samen op de terugweg en we vertellen. We delen onze ervaringen. Heel bijzonder. En gelukkig ook mijn schoonzus vindt het heel bijzonder.
En terwijl eega met zijn broer de auto ophaalt blijven wij praten. Het is heerlijk om zo te kunnen praten, het is heerlijk om te praten over mijn verdriet met iemand die dat verdriet ook heeft. En toch is het niet alleen verdriet, we delen ook de mooie verhalen. We rouwen samen, zij over haar moeder, ik over de mijne. En weer voelt het of ik mijn vader vergeet. Maar gelukkig laat ie zich niet uitwissen, zoals eega zegt. Afgelopen nacht heb ik over hem gedroomd. Hij wilde me laten weten dat alles goed is. En ik werd wakker met een gevoel van enorm missen. Want ook mijn vader mis ik enorm, zijn relativerende opmerkingen en zijn nuchterheid. En ook zijn praktische oplossingen.
Het is nu paasweekend, mams kwam altijd vol plannen om met zijn vieren te doen. Het zal stil zijn deze dagen. Maar niet in mijn hoofd, want dat zit aardig vol!
t