En dan ineens vliegt mijn goede flow weg! Als ik op een berg zou staan dan zou ik een lawine worden. Zo snel stort alles in! Mijn energie daalt tot een minpunt. Ik kan niet meer voor mezelf opkomen, ik ben alleen maar verdrietig. En verbaast! Hoe kan iets zo snel instorten. Ik moet denken aan een spel van vroeger op de televisie; boven de kandidaat hingen een aantal stokken die naar beneden konden vallen. De kandidaat moest ze dan vangen. Zo voelde ik me ook, en ik greep vaak mis! Mijn hoofd slaat op hol en ik begin weer in mijn oude gedrag te vervallen. Dat is de bedoeling niet!! Door mijn werk mis ik mijn zwemmen, mijn beweging, mijn flow! En langzaam verlies ik ook mijn grip op mijn werk. De spiraal kan ik niet stoppen, hij blijft neerwaarts gaan! En mijn energie zakt mee! Na weken dit gevoel te hebben wil ik het nu echt stoppen! Ik roep dus keihard stop en besluit dat het morgen beter gaat!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten