Onzekerheid

Het borrelt in mijn hoofd, ik word er gek van. Mijn onzekerheid heeft me bijna te pakken. Ik wil me niet laten kisten, ik wil sterker zijn. En toch zijn er momenten dat het me niet lukt. Vorig jaar heb ik de brui er aangegeven, ik heb mijn baan opgezegd. Ik werd ziek van mijn baan en het kostte me steeds meer energie, tot ik helemaal leeg was. Ik had toen al te kampen met astmatische klachten en dit jaar ben ik er achtergekomen dat mijn insulineresistentie ook een grote invloed heeft. Ik wilde van mijn kantoorbaantje af en ik wilde fotografe worden. Een paar jaar daarvoor had ik een camera gekregen waar ik aardig mee uit de voeten kon. Ik kwam er langzaam maar zeker achter dat je niet zomaar een fotograaf bent. De meeste mensen denken dat een goed toestel wonderen verricht, maar helaas is dat niet zo. Ook zijn er vele fotografen, veel mensen met een goede digitale camera noemen zich al fotograaf wanneer ze maar een beetje scherp kunnen schieten. Ik weet dat als ik mijn brood ermee wil verdienen ik een gat in de markt moet vinden, een stijl die bij me past. En gisteren heb ik die stijl gevonden. Dankzij een fotoshoot met een bevriend stel! Hun foto spatte van mijn beeldscherm. Het gaat bij mij niet om het perfecte plaatje, het gaat bij mijn fotografie om de sfeer die het oproept; een kindje die naar zijn moeder kijkt alsof zij de hele wereld is, of een kleine jongen die met grote aandacht naar zijn snoeppapiertje kijkt. Een goede foto is een foto die emotie bij je oproep, althans bij mij! Door een twitterberichtje las ik over Beloved! Beloved is ook meer de sfeer, de emotie tussen twee mensen die veel van elkaar houden. Het gaat niet om de scherpte maar om de lol, de liefde en de beleving. Blij natuurlijk dat het een naam heeft. Maar niet in mijn hoofd. Nee, in mijn hoofd is het niet mogelijk dat ik deze 'techniek' beheers, immers de fotografen met hun jarenlange ervaring hebben ook nog een workshop nodig. En ik denk het zo even te kunnen doen, jaja. Toch liegen mijn foto's er niet om, hier ligt mijn sterke kracht. Ik heb dus last van veel apen en beren, eigen belemmeringen! Ik zit liever op de bank na te denken waarom ik iets niet kan, dan dat ik ga oefenen met mensen om deze vorm van fotograferen nog beter onder de knie te krijgen en dus misschien wel de eerste in deze omgeving kan zijn! Maar ik mag het dan vast niet Beloved noemen, want daar heb ik nooit een workshop in gehad. Die laatste zin geeft echt aan dat ik me nog een broekje voel.. Hallo, Mudbabe, tijd om volwassen te worden en je kansen te grijpen!!!