Oordeel

Het oordeel van je moeder is heel belangrijk, vooral als dochter zijnde. Een negatief oordeel van je moeder blijft ook altijd extra hangen, heb ik het idee. Bij mij dus zeker wel. Dat was vroeger al zo, en dat is nu nog zo. Helaas heeft mijn moeder meer last van mijn overgewicht dan ik zelf. Op sommige momenten zelfs een beetje komisch te noemen, maar ik heb er heel veel last van gehad. Daarbij heeft mijn moeder ook nog het kunstje "ik-bedoel-het-wel-goed-maar-het-verlaat-zo-rottig-mijn-strot" ook heel goed onder de knie. Omdat Eega vandaag zijn stukken vergat, en ik die heel lief nabracht, besloot ik een kopje koffie te doen bij mijn ouders. Ik had mijn nieuwe sportbroek aan, die ik woensdag gekocht heb. Die zit enorm lekker, en staat ook goed, als ik Eega mag geloven. Want ja, nu komt het: volgens moeders had ie wel een maat groter gekund! En wiens oordeel is nu meer waar? Vertrouw ik op mijn Eega, of ga ik af op mijn moeder? Van beide weet ik dat ze me niet snel voor schut zullen laten lopen, of hoop ik dat ze dat niet zullen laten doen. Ik ga de dingen verstandelijk redeneren. Het is een sportbroek, die zijn meestal wat strakker dan een joggingsbroek. Moeders denkt eerder aan een joggingsbroek. Een joggingsbroek heeft voor mijn gevoel niets meer met joggen te maken, want ik zie nooit iemand in zo'n dikke broek lopen! Die broek is meer voor ná het joggen en douchen, om lekker met een grote kop thee op de bank te hangen. Eega vindt het lastig om me teleur te stellen dus zal me snel gelijk geven. Nee, dat laatste is ook niet helemaal waar, want als het niet staat durft ie het echt wel te zeggen. Eega houdt ook wel van wat strakker, dat ik een grote kont heb mag best gezien worden omdat het een fijne stevige kont is! Dus liever luister ik naar Eega, de broek zit lekker en heb niet een gevoel dat ie te strak zit. Het is voor mij een ideale broek om lekker in te sporten! Maar waarom blijven die woorden van moeders dan toch zo hangen??