Grote stap

Zo, dat waren voorlopig de feestjes, nu kan ik weer aan mezelf werken. Misschien is het wel heel symbolisch om het met je eigen verjaardag af te sluiten, jouw feest voor het vasten. En ik heb er zin in. De drang naar suiker en koolhydraten werd langzaam maar zeker steeds groter. En daarbij mijn moeheid en neerslachtigheid!
Vandaag heb ik ook een grote stap gezet, ik heb mijn moeder verteld over mijn insulineresistentie. Deels om haar te steunen omdat zij kampt met diabetes. Omdat ik veel informatie kreeg en krijg van mijn Rots kon ik haar goed informeren. Zij heeft echter nooit het idee gehad dat ik er ook mee te kampen heb. Wat mezelf een beetje tegen het borst stuitte was de vraag waarom ik dan nog niet afgevallen was. Weer zijn kilo's dus belangrijker dan je gezondheid. Natuurlijk ben ik nog gezonder met minder kilo's maar voor mij is het bijzaak. We hebben het over de televisieprogramma's gehad, dat vier of vijf uur sporten op een dag wel heel zwaar is. En we hebben het over het jojo-effect gehad. Ik wil niet een jojo zijn, het ene jaar slank en het jaar daarna weer een aantal maten groter. Mijn moeder snapt dat niet helemaal. Wat zij dus niet ziet is dat er al een maatje minder Mudbabe is. Maar wat niet is kan altijd nog komen!!