Het W-woord

Waarom laten we getallen zo belangrijk zijn in ons leven? Dat heb ik me altijd al afgevraagd. Als dochter van een chronische lijnster kreeg ik al snel door dat een streefgewicht niet gelukkig maakt. 's Morgens op de weegschaal en 's avonds ook nog een keer. Wanneer het getal iets lager stond in de avond dan was het humeur goed, was het hoger dan kwamen de excusen van stal; veel gegeten, veel gedronken, niet kunnen poepen.. Toen ik dus op mezelf ging wonen had ik geen weegschaal in de badkamer. Ik vind het getal van mijn gewicht eigenlijk niet zo belangrijk. Ik voel me geen slachtoffer van mijn gewicht. Ik kan ook slecht tegen vrouwen die dat wel doen, die denken dat streefgewicht gelukkig maakt. Ik ben deze kilostrijd ook niet begonnen met een streefgewicht, ik wil gewoon af van die koude handen na het eten en mijn kortademigheid. Gewoon lekker in mijn vel zitten. Toch begint er iets aan me te knagen, want natuurlijk wil ik ook wel eens weten of ik de weg die ik bewandel goed is. Meten is weten, en aan de hand van het meten van mijn gewicht zou ik kunnen zien of ik moet doorwandelen. Toen ik de eerste keer aan Bewegen voor Kneusjes deed, moest ik na een lange tijd de weegschaal op. Ik heb gehuild om het getal wat te voorschijn kwam. Ik was ook boos en teleurgesteld. Ik voelde me ook niet lekker in mijn lijf! Ik had net te horen gekregen dat ik astma had en voor de rest van mijn leven aan de puf moest. Van mijn actieve leven, met twee keer fanatiek sporten en de nodige actie door vergaderingen was niets meer over. Ik was uitgeblust!
En nu begin ik me weer die meid vol actie te voelen, lekker sporten en ik ben weer actief in het verenigingsleven! Dat voelt enorm goed! En toch knaagt er iets. Eigenlijk is dat iets begonnen te knagen met de vraag van Fysio. Hij vroeg me naar mijn doel! Mijn doel is om lekker in mijn vel te komen zitten, maar ik ben bang dat dat niet helemaal concreet genoeg is. Moet ik dan toch maar een weegschaal in huis halen? Wetende dat dat net zo'n obsessie voor jou kan worden als dat bij je moeder zag? Of doe ik net zo als in het programma Obese, en spreek met mijn Rots weegmomenten af. Ik ga hier eens goed over nadenken.