vrijdag 29 maart 2013

Roze koeken

Ik ben de hele week al vervelend en onrustig. Een vol hoofd en een volle agenda. En dat terwijl ik nu nog geen baan heb. Eén van de stressfactoren was dan ook een uitslag van een sollicitatiegesprek. Ik heb een beetje gebluft en verloren, helaas. Ach, stiekem ben ik er niet al te veel verdrietig om want de reistijd was wel erg lang en het ging om een volledige baan. Maar aan de andere kant is het jammer. Eega en ik moeten nodig het huis een beetje opknappen dus dan wat meer centjes in de portemonnee zou erg lekker zijn. En het ritme zou erg goed zijn, hoewel ik me redelijk aan mijn schema hou. Vaak is thuiszitten niet het beste voor mensen die wat aan hun gewicht willen doen, ik heb er gelukkig geen last van. Ik kan er lekker de hele dag mee bezig zijn. Niemand die er last van heeft. Ja, Eega misschien. Want ik betrap me er zelf op dat ik regelmatig aan hem vraag of het wel te zien is of er wat af is. De afknapper in elke relatie! En Eega knikt me elke keer bemoedigend toe "Ja hoor, schat, echt wel!" Maar goed, deze week had ik het moeilijk. En dingen gegeten die niet echt handig zijn. Gelukkig is het bij een bodempje chips gebleven, en niet een hele zak. Zelfs mijn roze koeken kon ik weerstaan. Eega vertelde me eergisteren bij het eten dat ie zelfs een pak heeft weg moeten gooien. Een pak roze koeken weggooien!! Grote ogen keken hem aan. De uiterste houdbaarheidsdatum bleek te zijn verstreken en de koeken waren al helemaal wit uitgeslagen. Met een grote grijns heeft ie ze in de prullenbak gegooid. Mijn drang naar onhandige dingen, ik noem ze onhandig omdat slechte dingen wel heel dramatisch klinkt, was groot deze week. Vooral de drop was onweerstaanbaar. Een hele zak Harlekijntjes ligt er in onze kast. Begin van deze week en nu nog. En ja, het is dezelfde week. Maar je wilt niet weten hoe vaak ik in gedachten die hele zak in één keer heb leeggevreten. Haha, had het iemand het laatst niet over zelfbeheersing?? Nou, eigenlijk heb ik die wel, want die zak ligt er nog precies zo, of Eega moet vandaag drop mee naar zijn werk hebben genomen. Een onrustig hoofd geeft dus een drang naar eten. Maar ook naar niet eten want ik heb ook wat maaltijden overgeslagen. Dat kan bijna niet meer, want sinds kort weet ik eindelijk wat flauw van de honger zijn betekent. Nooit gedacht dat ik het zou zijn, maar wat kan je daar naar van worden. Ik vind het ook een goed teken, mijn lichaam werkt momenteel lekker, krijgt goede energie binnen en straalt het ook naar buiten. En als ik een weekend te gek heb gedaan, merk ik dat gelijk aan mijn eigen energie. Lusteloos en futloos hang ik dan maar rond. Eén dag even afwijken kan wel, maar twee dagen wordt al lastig. En als ik dan ook nog vergeet mijn puf te nemen, dan ben ik helemaal niet vooruit te branden. Ik weet gewoon weer even waarom ik het allemaal doe!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten