Minpuntje

Na mijn euforische blog van vannacht kom ik vandaag toch met een kanttekening. Ik ben nog niet helemaal tevreden met de reactie van mijn longen. Het kan natuurlijk zijn dat ik weer veel te snel wil, maar af en toe bekruipt me de angst dat het toch een beschadiging heeft opgeleverd. Potverdikkie, had ik maar niet zo eigenwijs moeten zijn.
Ik heb daarom een verjaardag van een vriendin afgezegd, in haar huis wordt flink gerookt en weinig gelucht. Ik kan het gewoon nog niet aan! Ondanks mijn puf elke dag. Bij mijn ouders stapte ik naar binnen, beiden hadden net hun sigaret net uitgedaan en gelijk springen mijn longen in standje geprikkeld. Toen ik thuis kwam piepte ik als een klein muisje! Het spijt me heel erg voor die vriendin maar ik moest echt aan mezelf denken.
Toen ik mijn tweede longtest deed was er een goede verbetering, gemakshalve vergeet ik maar even dat er toen ook een jaar tussen de eerste en de tweede test zat. En veel beweging, onder begeleiding van een fysiotherapeut. Vijf minuten op de lopende band was echt te veel voor me. Als ik aan die periode terugdenk voel ik het schaamrood weer op mijn wangen. Dinsdag heb ik de intake om weer aan de slag te gaan. Ik ben nu al lichtelijk nerveus!