Morgen

Ik lig in bed en neem de dag door, net als gisteravond. En weer schiet het door mijn hoofd: morgen ga ik lopen, lopen zover ik kan. En ik heb een gevoel dat ik heel ver kan lopen! In gedachten loop ik zo fit als maar kan het rondje. Het is een rondje door weilanden en langs zee! Ik zie de vogelkijkhut en ik huppel bijna want ik zie een mooie roofvogel! Mijn dag is weer goed. Ja, denk ik, dat ga ik morgen zeker doen. Misschien moet ik een rugzakje meenemen met een sultans en hete thee. Kan ik onderweg even uitpuffen. In gedachten loop ik het rondje, nee dat rugzakje hoeft niet mee, ik ben fit genoeg. Of misschien moet ik eerst eens op de fiets proberen hoe ver het is! Nee, ik loop liever en ach, ik ben fit genoeg. In gedachten heb ik nu al vijf keer het rondje gelopen en ik ben nog niet een keer gestruikeld van moeheid! Morgen ga ik zeker dat rondje maken!!
Bijna elke avond lig ik hier aan te denken en elke morgen heb ik weer een ander excuus om het niet te doen. Of soms komt het overdag gewoon niet bij me op om het te doen. Daar schaam ik me best voor en toch weet ik dat het heel menselijk is. Toch raar dat veel mensen te weinig bewegen terwijl het goed voor je lijf en geest is. We belonen ons lichaam met bankhangen terwijl ons lichaam daar niet gelukkig van wordt. En terwijl we bankhangen belonen we ons met slechte dingen, dingen waarvan ons lichaam weinig energie krijgt. Een neerwaartse spiraal. Na al mijn overwinningen probeer ik ervoor te waken dat mijn spiraal weer naar beneden zakt! Een beetje mag wel maar liever één stap achteruit en dan twee naar voren! Want anders komt er nooit een einde aan mijn wandelrondje!!