Het begin

Ik ben niet een type die de hele dag maar met haar gewicht in de weer is. Die bij het kijken in de spiegel niet alleen haar haar checkt maar ook of de rolletjes om haar middel niet opvallen. Nee, zo ijdel ben ik niet. Die zwemband zit er gewoon, die kan ik niet verstoppen. Eigenlijk steek ik wel lekker in mijn vel, ik hou van lekker eten (heb trouwens nog nooit iemand gehoord die van vies eten houdt) en ik weet dat lekker en veel eten consequenties met zich mee draagt. Ik ben binge eater. Ik prop, ik eet een gevoel van leegte weg. En ik kots niet, want zo kan ik mezelf straffen. En mijn straf zijn de kilo's. Ik ben gewoon lekker consequent, als ik wil eten moet ik ook de gevolgen van dit eten dragen, de kilo's dus.

Voor twee jaar terug heb ik het geprobeerd bij de sportschool. Een diëtiste! Omdat ik het toch allemaal een kans wilde geven, er niet al te cynisch in wilde stappen, heb  ik al mijn kaarten op tafel gelegd. Gesproken over mijn excuusgedrag, en ontwijkgedrag. Ja, ik wilde echt wel. En toch, na een half jaar was ik er klaar mee! Eten is voor mij niet iets wat er bij hoort. Eten is voor mij niet weten dat je beter dieetmagarine kan nemen, en dat die van de Aldi net zo goed is, maar dan stukken goedkoper. Eten is iets waar ik de hele dag mee bezig ben. Ik raakte gewoon in paniek toen ik het energie-arm dieet zag. Dit betekende namelijk dat ik veel niet mocht hebben en veel van die dingen helpen me de dag door. Niet alleen door ze op te eten, de gedachte dat ik ze in de kast heb liggen is vaak al genoeg.

Deze diëtiste zit verbonden aan een sportschool, en ook daar ben ik geweest. Of liever gezegd: daar ben ik begonnen. Jarenlang heb ik het volgehouden. Veel personeel zien komen, en ook genoeg weer zien gaan. Ik was het inventaris. Iemand die totaal niet van fitness houdt, maar wel haar stinkende best deed. En in eens was de koek op! Het afvallen lukte niet. Het excuus van vet in spieren ging er nog wel in. Maar daarna stagneerde het. En zou ik één op één begeleiding krijgen. Toen knapte er wat. Ik wilde niet meer! De koek was op!

Maar er is iets wat mij dwars zit, ik begin kwaaltjes te krijgen. Kwaaltjes die naar alle waarschijnlijkheid bij overgewicht horen. Er zijn dingen die zeggen dat het anders moet, die me maken dat ik bewust word van mijn lijf en mijn omgang. Ik moet de strijd wederom aangaan. En ik moet winnen en overwinnen! En daarover gaat mijn blog!